Over Coos Huijsen

Coos Huijsen © AD/Pim Ras (2016)

Coos (Jacobus) Huijsen (Den Haag, 20 maart 1939) is historicus, publicist en oud-politicus. In 2012 promoveerde hij aan de Universiteit van Amsterdam op het proefschrift Nederland en het verhaal van Oranje (genomineerd voor de Libris Geschiedenisprijs 2012). In maart 2016 verscheen zijn autobiografie Homo Politicus. De eerste parlementariër ter wereld die uit de kast kwam (Balans, Amsterdam).

Maatschappelijke loopbaan
Hij was achtereenvolgens leraar aan de Prins Bernhardschool in Delft (1963- 1968) en docent geschiedenis havo/vwo in Den Haag aan het Christelijk Lyceum ‘Overvoorde’(1968-1972).Hij was lid van de Tweede Kamer der Staten-Generaal voor de CHU van 20 juni 1972 tot 7 december 1972 en van 30 maart 1976 tot 8 juni 1977. Hij brak met de CHU in 1973 toen deze partij, ondanks dat ze zich op hetzelfde programma baseerde als ARP en KVP het kabinet Den Uijl niet steunde terwijl beide laatste partijen dit wel deden. Hij zat daardoor als eenmansfractie in de Kamer. Van 1974 tot 1976 en vanaf 1977 was hij docent geschiedenis en conrector aan de Openbare Scholengemeenschap Gerrit van der Veen te Amsterdam. Vanaf 1986 tot 1998 was hij rector van deze school.

Installatie Coos Huijsen als Tweede Kamerlid (1976)

Partijpolitieke functies (voorheen)
Voorzitter van de CHJO (Christelijk Historische Jongeren Organisatie).
Voorzitter CHU kiesvereniging Delft, vanaf 1966.
Lid van de commissie Scholten (onderzoek verkiezingsnederlaag CHU in 1967).
Lid dagelijks bestuur CHU, 1971.
Lid contactraad ARP, CHU, KVP, van 1971 tot 1973.
Redacteur PvdA-partijblad ‘Voorwaarts’.
Lid Commissie Partijpolitieke Processen Wiardi Beckmanstichting.

Nevenfuncties (voorheen)
Voorzitter DAFN (Defence and Aid Fund Nederland- fondsvorming ter bestrijding racisme in Zuid-Afrika ).
Voorzitter Arbeiders Gemeenschap der Woodbrookers (religieus-socialistische vereniging die vooral op de PvdA was georiënteerd).
Lid bestuur Rode Hoed.
Lid redactie en later voorzitter redactie tijdschrift ‘Tijd & Taak’.
Penningmeester Jongeren Cultuurfonds.

De memoires van Coos Huijsen (2016)

Homo-emancipatie
Tijdens zijn Kamerlidmaatschap raakte Coos Huijsen overtuigd van de urgentie van de emancipatie van homoseksuelen. Hij werd de eerste parlementariër ter wereld die openlijk uitkwam voor zijn homoseksualiteit, was mede-oprichter en voorzitter van de PvdA-homogroep eind jaren 1970 begin jaren 1980, bestuurslid van de Schorerstichting (1978-1981) en voorzitter (1977-1981) van de Stichting Vrije Relatierechten, die in het Concertgebouw in Amsterdam in 1977 de befaamde ‘Miami Nightmare’ organiseerde tegen de Amerikaanse anti-homoactiviste Anita Briant. Hij was voorzitter van de Amsterdamse Gemeentelijke Werkgroep Homo-Emancipatie (1985-1986). Hij is medeoprichter van Het Blauwe Fonds (fondsvorming ondersteuning homo-emancipatie) waarvan hij tot 1 januari 2018 ook voorzitter was.

Publicaties en aandachtsgebieden
In de jaren 1980 en 1990 verdiepte hij zich vaker in sociaal-culturele en levensbeschouwelijke aspecten van de politiek en publiceerde hierover in een aantal dagbladen en tijdschriften, waaronder in Socialisme & Democratie. Ook schreef hij de boeken Nog is links niet verloren (1982), Socialisme als opdracht (1986) en De PvdA en het Von Münchhausensyndroom (1990). Al in het eerste boek signaleerde hij een toenemende kloof tussen de PvdA en haar traditionele kiezersaanhang in de volksbuurten. Voorts had hij kritiek op de onderwijspolitiek van deze partij en op haar kijk op de multiculturele samenleving. Uiteindelijk leidde dit ertoe dat hij rond de eeuwwisseling voor de PvdA bedankte. In 2020 greep hij hierop terug met zijn boek Ode aan het klootjesvolk, een kritische beschouwing op de zelfzuchtige naoorlogse elites die de belangen en belevingswereld van de ‘gewone man’ uit het oog hebben verloren.

Zijn belangstelling voor de cultuurhistorische context van de democratie, in het bijzonder waar het de sociale cohesie aangaat, leidde eveneens tot een aantal artikelen en enige boeken over de betekenis van Oranje in de Nederlandse samenleving: De Oranjemythe. Een post modern fenomeen (2001) en Beatrix. De kroon op de republiek (2005) ter gelegenheid het zilveren regeringsjubileum van de koningin. Dit leidde tot een onderzoek naar de betekenis van Oranje voor het Nederlandse natiebesef dat hij afrondde met zijn proefschrift Nederland en het verhaal van Oranje (2012).

De betrokkenheid bij de nationale identiteit en actuele debatten over immigratie, integratie en de Europese Unie leidden onlangs tot twee nieuwe publicaties, samen met historicus Geerten Waling:

• Wat is een natie?, vertaling, inleiding en duiding van Qu’est-ce qu’une nation? (1882) van Ernest Renan (Elsevier 2013),
• De geboortepapieren van Nederland, inleiding en toelichting bij de bronteksten Unie van Utrecht (1579), de Apologie van Willem van Oranje (1581) en het Plakkaat van Verlating (1581), die in hedendaags Nederlands in het boek zijn opgenomen (Elsevier en het Nationaal Archief 2014).

In maart 2016 verschenen de memoires van Coos Huijsen in boekvorm als Homo politicus. De eerste parlementariër ter wereld die uit de kast kwam bij Uitgeverij Balans. Bij de boekpresentatie nam de Amsterdamse burgemeester Eberhard van der Laan het eerste exemplaar in ontvangst. Hierbij onderscheidde hij de auteur met de Amsterdamse Frans Banninck Cocqpenning voor dienst verdienste voor de stad en specifiek de homo-emancipatie. Op 26 april 2017 werd hij bovendien, bij monde van dezelfde burgemeester, benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.

Cartoon n.a.v. boekpublicatie The Children of Harvey Milk

Voor een aantal artikelen van Coos Huijsen, klik hier.
Voor een overzicht van zijn boeken, klik hier.